Για κάποιον που του αρέσει, ο χώρος του φουσκωτού και τα καλά σκάφη, η πρόσκληση να παρακολουθήσει από κοντά έναν αγώνα στην Ερυθρά Θάλασσα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη.
Για το αγωνιστικό, αυτό κάθε αυτό κομμάτι του αγώνα άλλοι είναι ειδικότεροι να σας ενημερώσουν.
Από την οπτική λοιπόν ενός απλού θεατή με ευρυγώνιο φακό που αυλύνει και απαλύνει τα δρώμενα…κάπως έτσι τα έζησα και αυτά έχω σώσει στη Μνήμη μου.
Σάββατο 27/10/2007
Έχοντας πολλές εικόνες στο μυαλό μου, από όσα είχα διαβάσει και ακούσει, για αυτά που συνέβησαν στον περσινό αγώνα, η φαντασία μου έτρεχε γρηγορότερα και από το αεροπλάνο που μας προσγείωσε στο Κάιρο στης 17:15 το Σάββατο 27/10/07
Επιβιβαστήκαμε σ ένα ωραιότατο πούλμαν με προορισμό την Hourgarda, καταγράφοντας τις πρώτες εντυπωσιακές εικόνες.
Οι δρόμοι θύμιζαν ευρωπαϊκή χώρα όχι όμως και ο τρόπος που οδηγούν οι χρήστες αυτών των δρόμων.
Οι επιβάτες των εμπρός καθισμάτων έβλεπαν ένα ωραίο θρίλερ να εξελίσσεται μπροστά τους και οι υπόλοιποι έβλεπαν σε DVD τον αγώνα της Ρόδου έτσι για να μπαίνουμε στο κλίμα των ημερών.
Αργά την Νύχτα φτάσαμε στο ξενοδοχείο STEIGENBERGER που μας εντυπωσίασε .
Να σημειώσω εδώ ότι σε όλη την νυχτερινή διαδρομή με το πούλμαν, μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, η ανοικοδόμηση που βλέπαμε σε όλο το μήκος των ακτών από το Σουέζ μέχρι την Hourgarda που ήταν και ο προορισμός μας.
Χιλιάδες κλίνες ετοιμάζονται σε εντυπωσιακά ξενοδοχειακά συγκροτήματα για να υποδεχτούν τουρίστες που θέλουν να απολαύσουν τα υποθαλάσσια μυστήρια της Ερυθράς, σε συνδυασμό με τα αξιοθέατα της ευρύτερης περιοχής.
Πρώτη εικόνα στο ξενοδοχείο, οι σημαίες των κρατών των οποίων οι αθλητές θα συμμετείχαν στον αγώνα, να κυματίζουν.
Μεταξύ αυτών η Ελληνική η Κυπριακή η Τουρκική η Ολλανδική η Ρουμάνικη και η Βελγική.
Στο εσωτερικό η ατμόσφαιρα σε προδιέθετε για αυτά που θα ακολουθούσαν.
Πολύχρωμα stand, τηλεοράσεις που πρόβαλαν πλάνα από τον περσινό αγώνα, ομάδες ανθρώπων ομοιόμορφα ντυμένων με τα διακριτικά των ομάδων τους, όλα έδειχναν ότι άλλο ένα Red sea rib Rally θα το γευόμουν για τα καλά.
Κυριακή 28/10/2007
Το πρωί μετά από ένα υπέροχο πρωινό, είχαμε το πρώτο briefing και εκεί οι διοργανωτές μας ενημέρωσαν ότι για λόγους ασφαλείας δεν θα γίνει το πρώτο σκέλος του αγώνα γιατί ο καιρός, ήταν πάνω από τα επιτρεπτά όρια, που αυτοί πίστευαν ότι θα μπορούσε να διεξαχθεί ένας ασφαλής αγώνας.
Φτάνοντας στην υπερσύχρονη Μαρίνα που βρίσκονταν τα σκάφη διαπιστώσαμε με λύπη ότι οι συμμετοχές που περιμέναμε να δούμε και να θαυμάσουμε δεν ήταν εκεί.
Ο συναγωνισμός θα γινόταν μεταξύ των τριών Ελληνικών σκαφών και δεκατεσσάρων Αιγυπτιακής κατασκευής που θα αποτελούσαν μια δική τους ενιαία κατηγορία.
Θα είναι εύκολος ο αγώνας σκεφτήκαμε οι περισσότεροι έχοντας στο μυαλό μας την περσινή χρονιά. Και η σύγκριση ήταν απογοητευτική.
Η αρχική μας απογοήτευση ενισχύθηκε και από το γεγονός ότι πολλά από αυτά τα σκάφη μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν στην διαδικασία μονταρίσματος.
Σε μεταγενέστερες συζητήσεις, τις μέρες που ακολούθησαν με τον διοργανωτή, λάβαμε κάποιες απαντήσεις για αυτή την εικόνα.
Η βασικότερη όλων ότι οι 25 μηχανές που πρόσφερε η YAMAHA, σαν χορηγία για τον αγώνα, έφτασαν στην Αίγυπτο πέντε μόλις μέρες πριν το κατέβασμα της καρό σημαίας.
Όσο για τις συμμετοχές άλλων σκαφών, η απάντηση που μας έδωσε ήταν ότι όσες ομάδες δήλωσαν συμμετοχή, προτίμησαν να νοικιάσουν σκάφη.
Εκτός αυτού μέχρι τελευταία στιγμή ανέμενε κάποια σκάφη ακόμη και από την Ελλάδα, που όμως τελικά προτίμησαν την αποχή.
Όμως να, τα νερά της Μαρίνας έχουν το χρώμα του οινοπνεύματος, ο Γερανός χειριστής του γερανού, ακουμπά ήρεμα τη γάστρα του Corsair πάνω τους και τα XS παίρνουν μπροστά.
Ο Πήγασος ακολουθεί.
Έτοιμο και το Olympic.
Σιγά σιγά (σε ρυθμούς Αιγυπτιακούς) όλα τα σκάφη είναι στο νερό και οι πρώτες δοκιμές αρχίζουν.
Τα χρώματα, οι ήχοι, τα σκάφη γεμίζουν την Μαρίνα.
Tο ελικόπτερο πάνω από τα κεφάλια μας ακροβατεί και τα συναισθήματα αλλάζουν.
Τα προεόρτια δείχνουν ότι κάτι όμορφα συναρπαστικό, θα δούμε τις επόμενες μέρες.
Ανεφοδιασμός καυσίμων, συζητήσεις, σχόλια για τα σκαφάκια, που κάθε άλλο παρά εύκολος αντίπαλος θα είναι για το Olympic και το P 27 της TOP LINE , αν ο αγώνας γίνεται σε ήρεμες θάλασσες εφόσον η ταχύτητά τους με την 250άρα YAMAHA είναι λίγο πάνω από τους 50 κόμβους.
Βέβαια για το Corsair θα είναι περίπατος.
Ένας μόνο συναγωνιστής και μάλιστα αρκετά υποδεέστερος των προδιαγραφών του Top Line δεν μπορεί να ελπίζει σε τίποτα.
Οι δοκιμές τελείωσαν και γυρνώντας τα σκάφη στην μαρίνα, μου δόθηκε η ευκαιρία για μια γρήγορη βόλτα με το Olympic, διαπιστώνοντας για άλλη μια φορά την ποιότητα πλεύσης του, στα έμπειρα χέρια του οδηγού του.
Επιστροφή στο φιλόξενο και όμορφο ξενοδοχείο, briefing, φαγητό και αναμονή για την επόμενη μέρα που θα αρχίσει ουσιαστικά και τυπικά ο αγώνας.
Δευτέρα 29/10/2007
Κατά τις 10:00 λοιπόν βρεθήκαμε ξανά στην άρτια μαρίνα.
Τα πληρώματα σε θέσεις προετοιμασίας.
Κάποιοι να ασχολούνται με τον πολυεστέρα των σκαφών τους, άλλοι με τα μπαλόνια, και οι περισσότεροι να προσπαθούν να βελτιώσουν την απόσβεση των καθισμάτων τους, προσθέτοντας φύλλα αφρολέξ.
Και ανάμεσα σε όλα αυτά, τα ελληνικά πληρώματα, φόρτωναν στο GPS τα στίγματα των διαδρομών που θα έπρεπε να ακολουθήσουν τα σκάφη.
Η υπόλοιπη ελληνική παρέα, πίναμε καφεδάκια και συζητούσαμε την δυνατότητα διεξαγωγής ενός τέτοιου αγώνα και στην Ελλάδα.
Παρά τις διαφορετικές οπτικές του καθενός, όλοι συμφωνούσαμε ότι η πραγματοποίηση ενός τέτοιου αγώνα, είναι ένα στοίχημα που όλοι πρέπει να βοηθήσουμε να κερδηθεί.
Μαζί με αρκετό κόσμο, σε ένα από τα σκάφη που χρησιμοποιούσε η διοργάνωση, φτάσαμε στο σημείο εκκίνησης από όπου θα παρακολουθούσαμε, το συναρπαστικό οπτικά και ακουστικά ξεκίνημα του αγώνα.
Αργότερα κατευθυνθήκαμε σε ένα σημείο, από όπου είχαμε την ευκαιρία, να δούμε τα σκάφη να περνούν δύο φορές μπροστά μας, χαρίζοντάς μας όμορφες εικόνες, αλλά και ήχους από τους κινητήρες στην προσπάθεια τους να σπρώξουν τα σκάφη πάνω από τους 50 κόμβους.
Ο Οικονόμου περνάει πρώτος και ο Παπαδόπουλος πέμπτος.
Όλοι όσοι γνώριζαν κοιταχτήκαμε στα μάτια.
Το corsair;
Που είναι ο Ντριτσης;
Το πλοίο μας επιστρέφει στην Μαρίνα και εκεί μαθαίνουμε ότι από μηχανική βλάβη σε μία εκ των δύο μηχανών, (ένας ιμάντας που θα έπρεπε να είχε αντικατασταθεί και δεν έγινε) του Corsair και ο Αντώνης είχε χάσει το πρώτο σκέλος.
Το βράδυ στο briefing μάθαμε ότι και τα δύο άλλα πληρώματα μας δεν ήταν στην αντίστοιχη θέση με την οποία τερμάτισαν, γιατί είχαν βαθμούς ποινής επειδή δεν πέρασαν από όλα τα σημεία της διαδρομής που έπρεπε.
Τρίτη 30/10/2007
Εκκίνηση χωρίς το Corsair μια και δεν βρέθηκε ανταλλακτικό και οι θεατές μεταφερόμαστε οδικώς στην περιοχή SUMABAY, που βρίσκετε το ξενοδοχείο INTERCONTINENTAL, και γρήγορα στη μαρίνα μπροστά από το κτίριο να δούμε πώς ήρθαν τα σκάφη .
Από μακριά ακόμη διακρίνουμε το σκάφος του Οικονόμου και το πλήρωμά του και του Παπαδόπουλου επίσης.
Η καρδιά μας στη θέση της.
Όλα καλά.
Για την κατάταξη θα πρέπει να περιμένουμε το βράδυ αν και τα παιδιά είναι σίγουρα ότι αυτή την φορά πέρασαν σωστά.
Η κούραση είναι εμφανής και δεν έλειψαν τα μικροπροβλήματα για τα πληρώματά μας και τα σκάφη τους, προβλήματα όμως που ωχριούν μπροστά σε αποκολλήσεις μπαλονιών και χασίματος μηχανών μετά από καρφώματα και άλλα πολλά που αντιμετώπισαν οι άλλες ομάδες.
Η αλληλεγγύη και η άμυλα των αγωνιζομένων μαζί με τους οργανωτές βοήθησαν ώστε να μην έχουμε κάτι σοβαρότερο πέρα από υλικές ζημιές.
Τα λόγια είναι δύσκολο να περιγράψουν την πολυτέλεια και την ομορφιά του ξενοδοχείου.
Εκτός από το κυρίως κτήριο, η απέραντη έκταση που κάλυπταν οι υπόλοιπες εγκαταστάσεις, όπως πισίνες, γήπεδα, εστιατόρια, γήπεδο γκολφ υπό κατασκευή και καταδυτικά κέντρα, ήταν όλα καθαρά και περιποιημένα.
Περιμένοντας στην σειρά για να πάρουμε τα κλειδιά των δωματίων μας, από τους ανθρώπους της διοργανώτριας εταιρείας, μας πλησίασαν δυο κύριοι, οι οποίοι είδαν τις Ελληνικές σημαίες στα μανίκια.
Μας είπαν ότι είναι οι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου.
Η καταγωγή τους ήταν από την Μυτιλήνη και την Αμοργό.
Οι γονείς τους ήταν από τους πολλούς Έλληνες που τις δεκαετίες του 40 και του 50 βρέθηκαν για ένα καλύτερο μέλλον στην Αίγυπτο.
Τετάρτη 31/10/07
Η επόμενη μέρα μας βρίσκει να χαζεύουμε ωραία θέματα στην παραλία, περιμένοντας ένα από τα πολλά καταδυτικά σκάφη, να μας ταξιδέψει, για μια κατάδυση σε αυτό που όλοι ονομάζουν, Η μαγεία του βυθού.
Φίλοι μου τα χρώματα, τα σχήματα, το φως, ο χορός των ψαριών, η αρμονία, η ζωή σε αυτούς τους υφάλους δεν περιγράφεται με λόγια.
Από τις ομορφότερες εικόνες που μπορεί να δει άνθρωπος σε αυτόν τον πλανήτη.
Η προσωπική υπόσχεση, να πάω το συντομότερο στα παιδιά μου να δουν αυτό που είδα, ήταν μια ευχάριστη υποχρέωση.
Οι αγωνιζόμενοι στην ενιαία κατηγορία, είχαν να αγωνιστούν σε διάφορα αθλήματα, όπως αγώνα σκι απόστασης ενός περίπου μιλίου, και σλάλομ όπου θα οδηγούσαν για να βαθμολογηθούν και τα τέσσερα μέλη του κάθε πληρώματος.
Τα σκάφη που είχαν πάθει ζημιές επισκευάζονταν και θα ήταν έτοιμα την επομένη να οδηγηθούν και πάλι στον υγρό στίβο.
Ακόμη και αυτό που η μηχανή του έπεσε στην θάλασσα, όταν μετά από ένα φοβερό κάρφωμα το μπρακέτο της μηχανής έσπασε, μας υποσχέθηκαν ότι θα είναι έτοιμο, με καινούργια μηχανή στον καθρέπτη.
Οι συζητήσεις για όλα και για όλους δίνουν και παίρνουν.
Το βράδυ περιμένουμε ανταλλακτικό για το CORSAIR, ή καλύτερα, ολόκληρο κουτί με ανταλλακτικά που από λάθος δεν είχε φορτωθεί, όταν το σκάφος βρισκόταν ακόμα στην Ελλάδα.
Θα τα έφερνε από την Αθήνα ο Κ.Μουζακίτης, πρόεδρος του CORFU MOTORBOAT CLUB και εκπρόσωπος της UIM στην Ελλάδα, ερχόμενος να παρακολουθήσει την συνέχεια του αγώνα..
Πέμπτη 1/11/07
Οι Αντώνηδες πρωί πρωί είναι έτοιμοι για την συνέχεια.
Για λόγους ασφαλείας λόγω καιρού και παραμονής δυο σκαφών για επισκευές στην HURGADA, οι διοργανωτές αποφάσισαν το πρώτο σκέλος του προγραμματισμένου σημερινού αγώνα να είναι μη αγωνιστικό και τα σκάφη να πάνε παρέα μέχρι την μαρίνα και από εκεί να αρχίσει ένα τροποποιημένο τρίτο σκέλος που θα μετρήσει στον αγώνα.
Έδωσαν δε την άδεια στα Ελληνικά σκάφη να διανύσουν την απόσταση των 40 περίπου μιλίων, ανεξάρτητα από τα άλλα σκάφη.
Μια μικρή στομαχική διαταραχή του συνοδηγού του Corsair, ο οποίος προτίμησε το λεωφορείο ώστε να είναι ξεκούραστος στον αγώνα που θα ακολουθούσε, και ως δια μαγείας βρίσκομαι στο bucket του Αντώνη.
Όπως από τύχη βρέθηκα στο ένα σκάφος έτσι η τύχη το έφερε τελικά να κάνω το ανέβασμα με το Olympic, στην προσπάθειά να βοηθήσουμε να λυθεί κάποιο πρόβλημα που αντιμετώπισε με την υδατοπαγίδα του.
Φορώντας έστω και για λίγο το κράνος του Στρατή, βρέθηκα λοιπόν συνοδηγός του Ιωσήφ πια, έχοντας την ευκαιρία να νοιώσω τι κάνει o όλος συνδυασμός σε ένα καλό τεσσάρι.
50+ κόμβους είδα στο GPS έστω και για κάποιες (αγωνιστικές) στιγμές και το εντυπωσιακότερο όλων ήταν ότι ο Ιωσήφ έχει πέραν όλων των άλλων ικανοτήτων και καλή φωνή.
Ναι τραγουδούσε κάτι από Σαββόπουλο και Ναι ήμουν τυχερός στην ατυχία μου….
Το μεσημεράκι αφού συγκεντρώθηκαν όλα τα σκάφη (μέχρι και αυτό που είχε χάσει τον κινητήρα του) δόθηκε άλλη μια εκκίνηση και τα σκάφη ξεχύθηκαν για άλλη μια φορά στην όμορφη αγαπημένη όλων μας.
Μπαίνουμε στα πούλμαν και προορισμός μας η El Guna.
Ένας τουριστικός παράδεισος.
Μια απίστευτη επένδυση δισεκατομμυρίων σε μια έκταση που ξεπερνά τα μέχρι τώρα δεδομένα.
Δεν ξέρω πόσα ξενοδοχεία έχει, πόσα μαγαζιά
Εκατοντάδες καλαίσθητες βίλες που περιμένουν τους ευτυχείς αγοραστές τους, περικυκλωμένες από νερό, αφού κανάλια διατρέχουν όλη την έκταση αυτή και σου δίνουν την αίσθηση ότι είσαι σε ένα μικρό νησί.
Ένα μικρό χωριό που περιβάλει το Λιμανάκι – Μαρίνα.
Η αρμονία και η καλαισθησία στο αποκορύφωμά της χωρίς ομοιόμορφους όγκους.
Η Αρχιτεκτονική και η λειτουργικότητα εφαρμοσμένη και ενταγμένη στην ανθρώπινη διάσταση.
Παράδειγμα προς μίμηση για την τουριστική και όχι μόνο ανάπτυξη μιας περιοχής.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον λοιπόν τα σκάφη έδιναν μια άλλη νότα στην όλη σύνθεση
Παρασκευή 2/11/2007
Και την επομένη ….Ω τι ευτυχία !!!
Συμμετοχή στον αγώνα από το κάθισμα του συνοδηγού.
Πρόσκληση σε συναυλία Rock. Άδεια από την αστυνομία (οργανωτές) και έφυγα.
Κράνος σωσίβιο και η μελωδία άρχισε με την XS που γυρνούσε σχεδόν συνεχώς στις 5.500 στροφές σε συνδυασμό με τα γουάου τις ξενερισμένης προπέλας τα φρουτς φρατς του πιεσμένου νερού από τα παρατροπίδια, ο αέρας, ο ήχος τις σημαίας που ήταν πίσω μας και και.
Ναι μία από τις καλύτερες συναυλίες που έχω παρακολουθήσει έστω και αν έπρεπε να είμαι καθιστός.
Ο τερματισμός ήρθε πολύ πιο γρήγορα από όσο θα ήθελα και η σκηνή γέμισε χρώματα χαρούμενες φάτσες, Νικητές και Ηττημένους, Οργανωτές και Υπευθύνους.
Ανθρώπους που ναι είχαν συμμετάσχει σε ένα τετραήμερο αγώνα, νικώντας και ξεπερνώντας φόβους ανασφάλειες, εγωισμούς, απολαμβάνοντας τη συμμετοχή.
Ανθρώπους που διαχειρίστηκαν καταστάσεις και γεγονότα με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο.
Ανθρώπους που έμαθαν από τα λάθη τους και την επόμενη φορά θα είναι καλύτεροι Και όπως είπε και ο Φιλαράκος Ολλανδός που συχνάζει στην Χαλκιδική
Θα είμαι εκεί και στον επόμενο αγώνα.
Τον Μάιο στην χώρα σας.
Καλώς να σε δεχθούμε Φίλε.